تقدیر پرویز پرستویی و جانبازان از نرگس کلباسی
حبیب احمدزاده در متنی که در اختیار ایسنا گذاشته است، این دیدار را اینگونه روایت کرده است:« چند وقتی بود که با بچهها قرار گذاشته بودیم تا از زحمات خانم نرگس کلباسی در مناطق سیلزده و دیگر امور خیریهاش همچون آزادی مادران زندانی به نوعی تقدیر و قدردانی کنیم و 11 آذر ماه فرصتی دست داد که این اتفاق بیافتد.
گروه ما تشکیل شده بود از آقا "مکی یازع" جانباز و رزمنده آبادانی که فقط سرش را زیر انداخته و به دبیری جشنواره شاد دانش آموزی و احداث پارکبازی در مناطق محروم بیهیچ چشمداشتی مشغول است و جناب تقیپور رزمنده و جانباز دوپا قطع و مدیر موزه صلح تهران؛ سیدصالح موسوی رزمنده و جانباز قهرمان روزهای اول جنگ خرمشهر و همسرش سرکار خانم بتول کازرونی از امدادگران داوطلب روزهای اولیه خونین شهر و پرویزخان پرستویی همیشه دست به کار و به راه خیر.
آندیالند |
پس هرکسی از گوشهای از ایران و تهران راه افتاد و به بیمارستانی که خانم کلباسی به علت کسالت بستری است، رسیدیم،پرویزخان پس از معرفی همه گروه، سخنی از باب محبت و تشکر داشت و اشارهای به ساخت صدها خانه و کمک به بازسازی بسیار بیشتر آنان در سرپل ذهاب پس از زلزله دو سال قبل و انکه چگونه دختری تمام وجودش را اینچنین وقف ملت خود کرده بدون هیچ انتظار کمکی و یا حتی تشکر و توجهی از هیچ کسی.
و سپس جناب تقی پور بود که گفت: در پانزده سالگی در آزادی خرمشهر دو پایم را از دست دادم و اکنون سی و هفت سال از آن زمان میگذرد که بر ویلچر مینشینم ولی همیشه افتخار میکنم که با نشستن امثال من سالهاست مردم کشورم با افتخار و سرافراز ایستادهاند.
خانم بتول کازرونی همسر سید صالح موسوی نیز در مورد شخصیت جهان آرا چنین گفت: جهان ارا فرمانده ما نبود بلکه محبوب و پدر تمام رزمندگان خرمشهری بود؛ او بود که در آن شبهای تلخ اول جنگ خرمشهر و خیانت امثال بنی صدرها با درد هر رزمنده میگریست و بدین علت محور محبت بود و ما کار امروز شما را کمتر از کار بچههای مدافع خرمشهر در اوایل جنگ نمیدانیم که دست برجای درستی گذاشتهاید و آن هم آبادانی و شاد کردن دلهای مردم بینوا در نقاط محروم است.
در این هنگام به نیابت از همه جانبازان جنوبی و نیز شهدا، سرکار خانم کازرونی تندیس نمادین شهید جهان آرا را با درآغوش کشیدن خانم کلباسی به او اهدا کرد.