^{قباد شیوا، هنرمند گرافیست در یادداشتی به مناسبت سالروز درگذشت زنده یاد معصومی نوشته است:
«آقای معصومی یکی از دوستان صمیمی من و هم‌نسل من بود. به حدی اخلاق خوبی داشت و شوخ‌طبع بود که هیچ‌گاه او را غمگین یا عصبانی نمی‌دیدم. بیشتر حرف‌هایش با طنز همراه بود و همیشه یک شیطنت در حرف‌ها، نگاه و رفتارش وجود داشت. من از آن سال‌هایی که دانشجوی دانشکده‌ی هنرهای زیبا بودم و در رشته‌ی نقاشی تحصیل می‌کردم با دوستان زیادی چون مرحوم مرتضی ممیز آشنا شدم. ممیز با اصغر رابطه‌ی نزدیکی داشت. ما هفته‌ای یکی دو بار با هم بودیم. به قهوه‌خانه یا کافه می‌رفتیم. اصلا خانه نبودیم.}